Er komen veel vragen binnen over onze transplantatiemethoden van koralen die we gebruiken om koraal op onze kunstmatige riffen te kweken. Laten we uitleggen welke methoden er zijn, welke wij gebruiken en waarom.
In de wereld van het herstellen van koraalriffen zijn er discussies gaande over wat de beste manier is om koraal te kweken. Er zijn verschillende methoden en verschillende conservatie projecten gebruiken ze met verschillende resultaten. We streven ernaar de methoden te gebruiken die het beste zijn op lange termijn en het meest duurzame resultaten oplevert.
Koraal reproduceert zichzelf op twee manieren:
- Seksuele reproductie
- A-seksuele reproductie
Beide manieren komen in de natuur voor of kunnen door mensen worden toegepast om koraal te kweken.
Seksuele reproductie is het natuurlijke proces waarbij tijdens de zogeheten “spawning” eitjes en sperma losgelaten wordt. Deze kunnen samensmelten en een koraallarve vormen. Deze koraallarve gaat opzoek naar een (nieuw gemaakt) harde ondergrond om daar vast te groeien en een nieuwe koraal kolonie te beginnen. Wij mensen kunnen tijdens dit proces ingrijpen en de sperma en de eitjes opvangen en naar een laboratorium brengen. Daar kan de bevruchting plaatsvinden en de koraallarve zich in de afwezigheid van predatoren veilig vestigen op een kunstmatig substraat. Na het bereiken van een bepaalde grootte wordt het koraal getransplanteerd (met het kunstmatige substraat) naar een kwekerij of op een natuurlijk rif in de oceaan. Dit verhoogt het aantal koraallarven dat tot gezonde kolonies kan uitgroeien. Elk seksueel gereproduceerd koraal heeft nieuw DNA.
Als een larve zich op een substraat nestelt (in de natuur of in het laboratorium), groeit hij uit tot een koraalpoliep. Deze poliep reproduceert zichzelf a-seksueel, het kloont zichzelf en zo groeit de poliep uit tot een kolonie. Een kolonie bestaat uit veel poliepen die exact hetzelfde DNA hebben. Koralen hebben meestal 25 tot 75 jaar nodig om seksuele volwassenheid te bereiken. Wanneer het geslachtsrijp is, geeft het koraal sperma en eieren vrij tijdens de spawning. Het sperma en de eitjes van dezelfde koraalkolonie kunnen elkaar niet bevruchten om een larve te vormen, ze hebben hetzelfde DNA. Ze moeten eitjes of sperma van een andere koraalkolonie vinden.
Er zijn twee methoden om a-seksuele reproductie te gebruiken als methode om koraalriffen te kweken.
1) De eerste methode is het fragmenteren van een moeder koraalkolonie.
Dit omvat het breken van een gezonde koraalkolonie in veel kleine fragmenten en deze op een (kunstmatig) substraat bevestigen. De fragmenten groeien op dit substraat en beginnen zich a-seksueel te reproduceren. Met deze methode kun je één koraalkolonie omzetten in honderden, of zelfs meer, nieuwe kolonies. Deze methode genereert op een snelle manier nieuwe kolonies, omdat de kolonies niet beginnen bij het vormen van een larve en vormen van de eerste poliep, maar bij een kleine kolonie van poliepen. Meestal worden vertakkende koraalsoorten, die snel groeien, in kleinere stukjes geknipt. Het nadeel van deze methode is dat de groeispurt na enige tijd afneemt en terugkeert naar normale groeipercentages. Wat nog belangrijker is, is dat deze methode monocultuur creëert. Elke nieuwe kolonie heeft hetzelfde DNA als de moederkolonie, dus ze kunnen zichzelf niet reproduceren met deze nieuwe kolonies. Ook zijn ze kwetsbaar voor dezelfde ziekten. Deze methode wordt voornamelijk gebruikt voor het kweken van koralen voor aquaria.
2) De tweede methode is om rond een natuurlijk koraalrif te duiken en afgebroken stukjes koraal te zoeken.
Deze stukken koraal zijn afgebroken door bijvoorbeeld stormen, het leven in zee of door menselijke toedoen. De stukken (van een bepaalde grootte) worden alleen verzameld als ze levend en gezond zijn, zonder tekenen van ziekte, en als ze nog niet overwoekerd zijn door macro-algen of sponzen. Deze, zogenaamde “coral fragments of hope”, worden op het kunstmatig rif bevestigd en beginnen zich a-seksueel te reproduceren. Het resultaat is dat slechts een paar koralen van dezelfde moederkolonie op een nieuw rif bevestigd worden. Het creëert meer biodiversiteit door verschillende soorten te verzamelen, en verschillende groeivormen van koralen, zoals plaat, foliose, korstvorming of zelfs hersenkoraal. De koraalstukken worden dan op verschillende locaties op het kunstmatige rif geplaatst. Het nadeel van deze methode is dat het meer tijd kost om de koraalstukken te vinden, in plaats van een koraalkolonie in veel stukken te breken. Ook kost het meer tijd voor de langzaam groeiende soort om een gezond rif te vormen.
CoralGardening gebruikt alleen de methode om afgebroken stukken te verzamelen en deze op de kunstmatige rifstructuren te bevestigen. Wanneer we natuurlijke rekruten op onze structuur vinden, zijn we natuurlijk ontzettend blij.
Klik hier als u meer wilt lezen over onze Koraal Transplantatie Methoden